Pomieszczenia na planie otwartym

Pomieszczenia na planie otwartym są przykładem wnętrz, w których czas pogłosu musi być uzupełniony o inne parametry akustyczne, które będą brały pod uwage m. in. kształt pomieszczenia. Głównym aspektem związanym z komfortem akustycznym pomieszczeń na planie otwartym jest kontrola rozchodzenia się dźwięku.

Odgłosy rozmów jako najbardziej uciążliwy czynnik

Najczęstszym i najbardziej przeszkadzającym źródłem hałasu w tego typu pomieszczeniach są odgłosy rozmów. Ważne zatem jest, by stanowiska pracy osób, które się ze sobą współpracują i najczęściej komunikują, były usytuowane blisko siebie. W ten sposób nie będą przeszkadzać innym grupom.

Korzyści zastosowania sufitów akustycznych w pomieszczeniu otwartym

By uzyskać zadowalające warunki akustyczne, niezbędny jest montaż sufitów pochłaniających dźwięk. Sufit powinien mieć jak najwyższą klasę pochłanania dźwięku i być zainstalowany tak nisko, jak to możliwe. Dzięki temu uzyskamy najlepszą efektywność akustyczną sufitu. Ilustacja poniżej przedstawia sposób, w jaki sufit akustyczny wpływa na środowisko dźwiękowe pomieszczenia. Taki sufit obniża poziom dźwięku i obniża jego zdolność do rozchodzenia się po pomieszczeniu. Skrócenie odległości, na jaką rozchodzi się dźwięk oznacza, że możemy zbliżyć do siebie poszczególne stanowiska pracy, przy jednoczesnym zapewnieniu warunków akustycznych sprzyjających pracy.

Wykres powyżej pokazuje, że sufit nie tylko obniża poziom dźwięku w pomieszczeniu, ale także ogranicza jego rozchodzenie się. Umożliwia to lepsze wykorzystanie powierzchni poprzez umieszczenie stanowisk pracy bliżej siebie, bez obniżenia ich komfortu akustycznego.

Sound absorbing ceilings improve the function of screens

Sufity dźwiękochłonne poprawią efektywność ekranów

Oprócz obniżenia poziomu dźwięku i zmniejszenia zakresu jego rozchodzenia się, sufity dźwiękochłonne poprawią efektywność ekranów i innych przegród w pomieszczeniu. Poprawę tę można opisać przy pomocy Klasy artykulacji mowy (AC - Articulation Class). AC wyznacza się zgodnie z normą ASTM E 1110 (2001).

Dla sufitu stosowanego w biurze, wartość AC powinna wynosić przynajmniej 180.

Opisywanie rozchodzenia się dźwięku

How to describe sound propagation

Do opisu rozprzestrzeniania się dźwięku używa się parametru DL2 . Określa on zanik przestrzenny dźwięku wraz z podwojeniem odległości od źródła, czyli o ile opada poziom dźwięku we wnętrzu wraz z oddalaniem się od źródła. Jest mierzony w decybelach i przedstawiany jako krzywa zaniku dźwięku w pomieszczeniu. Inny parametr, DLf, także mierzony w decybelach, pokazuje różnicę pomiędzy krzywymi zaniku w pomieszczeniu i przestrzeni otwartej. DLf mierzy stopień wzmocnienia dźwięku przez pomieszczenie w różnych odległościach od źródła. Odbywa się to poprzez porównanie parametru DL2 badanego wnętrza z zanikiem przestrzennym charakterystycznym dla przestrzeni otwartej (czy komory bezechowej) – czyli 6dB na każde podwojenie odległości. Wysoka wartość DL2 i niska DLf zapewnia wysoką prywatność rozmów.

Obejrzyjcie animacje poniżej.